تقدیم به خودم که خیلی واسه خود واقعیم تنگ شده

شاید اونجوری که باید قدرتو من ندونستم

          حرفهایی بود تویه قلبم من نگفتم نتونستم

من به تو هرگز نگفتم با تو بودن ارزومه

 نقش اون چشمایه معصوم لحظه لحظه روبرومه

نیومد رویه زبونم که بگم بی تو چی هستم

            که بگم دیوونتم من زندگیمو به تو بستم

تو رو دیدم مثل اینه تویه تنهایی شکستی

         من کلامی نمی گفتم که برام زندگی هستی

نمی دونستی که چون گل تویه قلب من شکفتی

       چشم تو پر از گلایست اما هرگز نمی گفتی

 

بازو وانت را به مستی حلقه کن برگردنم

تا بلرزد زیر بازوهای سیمینت تنم

چهره یه زیبایه خود را ازرخ  من وا مگیر

جز به اغوش چمن  یا  دامن من جا مگیر

راز عشق خویش را اهسته خوان در گوش من

جستجو کن عشق را در گرمیه اغوش من